Bir kalem bir kâğıt tutuşturup adamın eline,
Dedi bana bir ŞİİR yaz,beni anlat şiirle ..
Ben Şiirden anlamam ki , dedi adam
Ben’de şiirden anlamam dedi adama
Kadın sus-pus olurken
şunlar geçti içinden
şiir benim be adam
Okumayı bilirsen..!!


Adam sen beni hiç sevmedin ki dedi
kadın da ona pür dikkat,şöyle bir baktı.
Adam sustu
kadının gözlerine baka kaldı öylece
Cevap bile veremedi
oysa kadın şunu duymak istiyordu adamdan
Seni seviyorum,
ama duymadı,duyamadı


Adamın sessizliğine çaresiz boynunu büktü
adamın gözleri dolu ,dolu oldu
Kadın bunu görünce çok üzüldü
adamı hiç böyle görmemişti
ister istemez sordu adama
gözlerin neden böyle doldu doldu dedi ?
adam gözlerini kaçırarak
gözlerime kiprik kaçtı dedi


oysa kadın ne kadar sevmişti
adamın gözlerinin dolduğunu görünce
İçinden kendi kendine dediki
beni seviyor diye geçirip çok sevinmişti
oysa ne olurdu sanki gözlerini kaçırmadan
göz bebeklerine odaklanıp seni seviyorum
diye söyleseydi


bir kere sevdiğini söyleseydi
sanki ölürmüydü !
kadın yine sessizliğe bürünüp
Olsun be adam,canın sağ olsun
buda benim kaderim dedi içinden
boynunu büktü çaresizce ses çıkarmadı
kaderine boyun eydi bu kadın
Ve o günden sonra
herşeye eyvallah dedi
sustu sus yüreğim sus dedi
ve bir daha hiç konuşmadı

müzeyyen yavuz