apaktı evvelden hey gidi, karardı gökler
boy boy enkazları kapladı derinleri türkülerin..
haydi poyraz , haydi kıble, haydi karayel !!!
kapattı gözlerini bodim heygidi, gitti gider ...

şimdi iştahlı rüzgarların vakti,
denizde martılar acemi serçeler gibi savruluyor
meftun motur sesleri çoğalıyor ufuktan
velhasıl ağıtlar bürümüş kolyozların ağzını ,
şimdi sırılsıklam yağmurların vakti
kıyıda öksüz dalgalar kolkola ağlaşıyor...

siz o gözleri bilmezdiniz ,
kırk milden delerdi bakışları palamutları
kime çarpsa titretirdi korkusundan ..
siz o gözleri bilmezdiniz,
azgın okyanuslar saklardı kuytusunda
bigan bir merhamette boşanırdı gözyaşları ...

şimdi bedbaht yalnızlıkların vakti,
melun girdaplarda kayboldu figanları ;
ıskarmozu kırılmış bitap takaların ..
şimdi en hazin yasına gömülü Karadeniz
şimdi soluktur , yitik bir sarıya benzer Vona akşamları
megeler sökün eyler ıssız sahillerinden,
ışıklar kıpırdamaz -
acımsı bir feryat vurur mehtabın çırpınışlarına ...

şimdi bedbaht yalnızlıkların vakti ,
alabora oldu hamsıların mutlulukları
kumlara gömüldü utangaç kalkanlar..
haydi poyraz , haydi kıble, haydi karayel !
ansızın karanlığa dağıldı tüm fenerler ...

biz bu hicranları bilmezdik
ah nereden çıktı bu berhava keder
besbelli pusuya düşürüldü yarınlarımız,
ah bu gaddar bu carih haziran sabahında..
en ücra küfürlerini bile özledik Bodi ’ nin
ah cürümümüz ne ki bizim
biz bu hicranları bilmezdik
dertli doğdu dertli öldü demesinler
şimdi nerede o suskun gülüşler..

apaktı evvelden heygidi, karardı gökler
tam yol isyanları kapladı ümitleri yüreklerimizin
haydi poyraz , haydi kıble, haydi karayel !!!
kapattı gözlerini Bodi’m heygidi , gitti gider...

Anıl Atik, Vona/ORDU