SESLENİŞ

I

Ben bağrıma,
Merhem diye şu ağrıma
Taş basarım ben bağrıma.
Kardeş bana küskün müdür,
Cevap vermez hiç çağrıma.
Çaresizce kalakaldım,
Bu hal gider çok ağrıma.

Baskı zulüm, savaş ve kan,
Budur beni her gün yakan,
Musul, Kerkük, Suriye’de,
Yok mu gayrı bana bakan?

Hem PeYeDe, hem de İŞİD,
Daha nice çeşit çeşit,
Eşkıyalar aman vermez,
Ey Türkiye’m, beni işid.

Biri kin ve nefret dolu,
Yezidlerin sapık yolu.
Öbürüyse PKK’nin,
Kırılası diğer kolu.

Meydanları boş bulmuşlar,
Mihraklara kul olmuşlar,
Var ki kuyruk acıları,
Bize karşı kin dolmuşlar.

Etrafına biraz bakın,
Benim sana candan yakın,
Komayasın böyle öksüz,
Gaflet içre kalma sakın.

II

Özümüz bir,
Kabuk değil, özümüz bir.
Alevlenen közümüz bir,
Cümle alem şahittir ki,
Tevhid üzre sözümüz bir.

Türkü söyler dilimiz bir,
Bak tarihe ilimiz bir,
Seherlerde dua ile
Açılmakta elimiz bir.

Niçin boşa gayrettesin?
Olanlara hayrettesin?
Görmez misin şer oyunu,
Nasıl böyle gaflettesin?

Sanma bu yurt uzak sana!
Kurdukları tuzak sana!
Gözü yaşlı koma beni,
Yardım eli uzatsana!

Davran hele gel kendine,
Sen kükre ki çakal sine!
Yan bakamaz olsun şunlar,
Hem bizlere, hem de dine!

III

Anadolu,
Ey umudum Anadolu!
Benim yurdum zalim dolu.
Niçin gelmek bilmiyor?
Kapalı mı yardım yolu?

Haydi, artık seslensene,
Bekliyorum onca sene.
Şu azgınlar güruhuna,
Hadlerini bildirsene.

Esip, gürle, sesin gele,
Gücün vardır göster hele.
Kardeşini kurban gibi,
Bırakma bu yaban ele.

Müdahil ol bu krize,
Zalimleri getir dize.
Kardeşliğin hakkı için,
Gel de yardım eyle bize.