bu gece

bu gece…
kahrolası bu gece!
tüm duvarlar üzerime geldi
yer gök başıma yıkıldı
denizler yuttu adeta…


bu gece…
üzerinden asırlar geçmiş gibi
dünde kalacak, “o” gece olacak
yemin ederim dün gece olarak kalacak…


kirletilen,
duvarlarımı ten rengine boyadım
boyarken,
sesini duyuyordum adeta
söylemek istediklerini
avaz avaz susuyordun…


korkarım sessizliğinden, haykırışlarının aksine
çok şeyi dile getirir suskunluğun…
ten rengine boyadığım odamdaydı
siluetin
sana dokunamama ihtimali ile
boğuşuyorum…


kafamda,
soru işaretleri
cevap veremiyorum,
muhatabı sensin!
ve ünlem işaretini
cümlenin sonuna koydum!
sanki önüme set çekti…
hayret!
ve kalakaldım…



saat gece yarısını sen geçiyor
sevişme zamanı…
zamanın yok!
özlemişlerdir,
bekletme uzun zaman oldu…


geç kaldın
ve…
sen başka tenleri sardın,
kirlendin!
bana geç kaldın…
hem de çok geç!


bu gece
ya da her ne ise
dün gece
anılarımdan çıkmayacak
hatıralarımda beni hep yakacak
gecelerde kara leke olarak kalacak
bu gece
ya da her ne ise
lanet olası
dün gece…

Mustafa KARAAHMETOĞLU