bazı anlar vardır
pişmanlıklarınla zirve yapmış keşkelere sarılısın
içinde haykıramadığın çığlıkların
yağdıramadığın yağmurlar ve sarılamadığın gökkuşağın olur
işte böyle bir andı gidişine kalışım.....





küçük ama kocaman dünyama bir dokunuştu gülüşlerin
ve ben en çok ta yıldız düşmüş gözlerinde kaybolmaktan korkardım
ve her gece çocuk gözlerinin tenhalığına kıvrılır
demlerdim gecenin zifirini yağmur kokan saçlarında



hangi an
ne oldu da
nereden
hangi yönde
hangi kuvvette
nasıl bir rüzgar savruldu ki gözlerine
yıldızlar yerine sisli donuk bakışların sardı tenimin her hücresini



bir varmış bir yok oldu aniden masallarımda

bir varmış ki
varlığının önemi yüreğime akan ılık bir nehirken
yokluğunun önemi ise boğazımda kilitlenmiş kurak bir nefes oldu


tenhalarımda şirin bir masalken
yutkunarak uyandığım bir kabussun artık içimde

oysa
masallarımın kocaman yürekli küçük prensesiyken
şimdi kabuslarımın yüreği çürümüş kötü kalpli küçük bir cadısısın artık

ki
belki de
içinde kopan fırtınalardan kaçıp sığınabileceğin bir limandım senin için
hiç demir atmamandan anlamalıydım
hiç de merak edip sor(a)madım


sen
sen ki
masalımda yaşadığım kör bir tuzak
ve dokunabileceğim yakınlıkta bir uzaksın artık benim için

zaten saatte bizi bizden çok olmuş geçeli


...............



ama inan ki küçüğüm
benim kocaman asi bir ruhum var
ve sen küçük ama şeytani bu aklının zarafetiyle
okyanuslarımda yanar kavrulurdun zaten



ilhanaşıcı/ağustosikibinonbeş