O SENE
İki bin on beşin yedinci ayı
Dayanaksız kaldı ardım o sene
Haneden azaldı artmadı sayı
Ezdim yüreğimi burdum o sene

Acım tarifsizdir yaram çok derin
Günlerden arefe bayramdı yarın
Seksen dokuz yılık koca çınarın
Gölgesinde son kez durdum o sene

Ağabeyim babamın vekili idi
Tarlasında ekin ekili idi
Kimi yatık kimi dikili idi
Babasız bir eki derdim o sene

Bacım gardaşlarım toplanıp geldi
Anamız dövündü perişan oldu
Aynı gün evimiz direksiz kaldı
Bayrama yas ile girdim o sene

Ne sabah ne akşam günün ortası
Konuşmadı babam çıkmadı sesi
Aynı gün yaşadım bayramı yası
ikisini birden gördüm bu sene

Koşup geldi eş dostumuz obamız
Ne yapsak faydasız boşa çabamız
Dedim gardaşıma hani babamız
Gelene geçene sordum o sene

Dualarla baş ucunda bekleyip
Arada bir nabızını yoklayıp
Yıkayıp paklayıp son kez koklayıp
Babamı kefene sardım o sene

Acı haberini duyan ağladı
Ne güzel insandı diyen ağladı
Mezarcı ağladı yuyan ağladı
Babamı toprağa verdim o sene

ŞENER"İM şen gittim yası boyladım
Sessizce köyümü seyran eyledim
Başa ne geldiyse onu söyledim
Matem doldu baba yurdum o sene
AHMET ŞENER