BİLEN YOK

Derler ki sevginin bedeli nedir
Öz canımdan canlar verdim bilen yok
Duygunun dildeki engeli nedir
Ben kalbime kilit vurdum bilen yok

Allah bilir içimdeki yarayı
Hake yeksan oldu gönül Sarayı
Nöbet vakti bekliyorum sırayı
Kara toprak benim ardım bilen yok

Hâl bilmez tabipte derman aramam
Kalem böyle yazmış ferman aramam
Muhannet kişide güman aramam
Peşimde Ecelden ordum bilen yok

Derman diye zehir veren Özüm var
Çok derinde bitmek bilmez sızım var
Dert kederle destan yazmış mazim var
Gam Dağı’nda mekân kurdum bilen yok

İncitmedim ne şeref ne onuru
Kendimde aradım bütün kusuru
Attım bir kenara kibir gururu
Kaç bin defa vurup kırdım bilen yok

Kaderin önünde geçersiz hüküm
Hasret meyve verdi ızdırap köküm
Bedenim üstünde taş olmuş yüküm
Şaha kalkmış herbir derdim bilen yok

Yakup gibi hasret çektim ah ettim
Tükendi umutlar nice vah ettim
Hayal kurdum saraylara şah ettim
Yusuf Zindanında durdum bilen yok

Birgün gelir bu feryadım duyulur
Sükûti de Üryan kabre koyulur
Gram gram usul usul oyulur
Kemirir içimde kurdum bilen yok

Gürsel Sükuti