//Rabbimin emaneti; özümdü kamu devlet
İçerimi kavuran közümdü kamu devlet//


İnsanlık yapı taşı yürüdü hükümete;
Yapılanıp temeli yükselince kümbete
Zannettim azaları ermişti sükûnete
Denklemlerim çözüldü eşitlenip sıfıra;
Cenazeler gelince birbiri ardı sıra

Sâfiyane duygular doğurunca keyfiyet
Surlarda gedik açtı fazladan iyi niyet
Zincirleme hatayla baş gösterdi zâfiyet
Ve dahi nüksederse marazi keyfekeder
Düşürüp de etmeye kamu devleti heder?

Ant içmiş kirli eller kırmaya kapısını
Bir kıvılcım çakıp da yıkmaya yapısını
Hileyi şer’iyeyle almaya tapusunu
Bu kirli oyunlara acaba neydi sebep?
İçindeki cevheri çalmak mıydı ki acep?

Baş başlığını bilse ayak ayaklığını!
Mahvolurdu test eden; dayanıklılığını

Bulansa da şuuru kendini tüketmekten
Zannetmeyin vazgeçti mücadele etmekten
Mahrum kalmış olsa da bir müddet diretmekten
Teslim bayrağı çekmez benliğini satarak
Bir düşerse bin kalkar gücüne güç katarak

Kalkmaya amadedir ayakları da sürçse
Zehirli atıklarla azaları büzüşse
Akbabalar başına hücum edip üşüşse
Engel teşkil etmezdi, ölüm; olmaya âli
Bir ölür bin dirilir ruh cesedi misali!


//Budaktan sakındığım gözümdü kamu devlet
Oyunları bozunca düzümdü kamu devlet//