Takvim yaprakları düşerken yere,
Ömrümüzden günler, geçti nafile.
Sevdamız dillerden düşmüş bir kere.
Sevği kervanları, geçti kafile.
Göklerden melekler, indi saf’ile.

Zamanla birlikte, takvimler çıktı.
Saat ve saniye, canından bıktı.
Geceyi gündüze katıp da yıktı.
Dalından bir yaprak, düştü yerlere.
Yükseldi ruhumuz, yerden göklere.

Takvimler zamanla, eritti bizi.
Çürüttü bedeni, kırdırdı dizi.
İnanki bir günde, götürür sizi.
Sakın aldanmayın, dünya aşkına.
Dönderir vallahi bir gün şaşkına.

Bir takvim yaprağı, aldı götürdü.
Gençligimi benden, alıp bitirdi.
Aklımı başıma, yeni getirdi.
Düşmeyin yapraklar, durun öylece.
Ömür dediğin şey, bitti böylece.

Ruhlarla birlikte, bir yaprak düştü.
O yaprak altında, bedenler pişti.
Bir de baktık ömür, ne çabuk geçti.
Düşmeyin yerlere, durun yapraklar.
İndiler yarıya, bütün bayraklar.

Galu bela denen, ruhlar ıraktan.
İbret al kardaşım, düşen yapraktan.
Derebeyim aslın kara topraktan.
Takvimler herkesi çiğnedi yuttu.
Kimler kaldı burda, kimi unuttu.


Ali Dere ( Derebey )