İNSAN
Sevmeli insan…
Nasıl sevdiğinin bir önemi olmamalı,
Sadece sevmeli.
Kırmamalı insan, incitmemeli kimseyi,
Gönül mahkemesinde yargılamalı suçları.
Ama gurur ve kibir olmadan.
Ve zor bir davada basit bir karar vermemeli!
Hüküm giyen kadar hükmeden de yargılanmalı,
Yargılanmalı ki gerçek adalet tecelli etsin.
İnsan dediğin davasında kararlı olmalı, yılmamalı,
Delikanlıca değil! Delikanlı bir duruş sergilemeli.
Cesaretinden ödün vermemeli.
Mış- miş-muş-müş gibi eklerle biten bahanelere sarılmamalı insan,
Çünkü fani dünyada sadece olanla, ölene çare bulunamaz.
Alçak gönüllü olmalı insan.
Azla yetinmeyi bilmeli.
Vicdanlı olmalı.
Taşıdığı sıfatın hakkını verebilmeli,
Veremiyorsa taşımamalı!
…
Zordur insanın yaşaması,
En çokta kendi kendine tahammül etmesi.
Ama ne olursa olsun sevmeli,
Önce kendini.
Çünkü insan, sevgiyle varlık bulur…