Gönül aşk’a düşerse çare kimdedir
Gönüle meyil vermek nedendir
Bahtım kara diye sızlanmak niyedir
Gönül aşka düştü çare aşk’tadır
Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Bir gül ver bana gönül bağından
Bir öpücük ver bal ile bezenmiş dudağından
İzin ver gezeyim gönül bağından
İzin vermez isen gezerim çöller ile hasret dağından
Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Ararda benim gibi seven bulamazsın
Sevmez isen aşk ile gülen olmazsın
Bir ömür boyu yalnızlıkla dost olamazsın
Üzülürüm sana candan sevilen yar bulamazsın
Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Ne çekerse gönül çeker dilinden
Uzat bana aşkı gönül elinden
Sev beni bırakama gurbet elinden
Yaralama gönlümü sen derinden
Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Seven gönlü ret etmek güzele yaraşmaz
Sevene hasret kapısı aralanmaz
Aşksız bu hayatın tadına varılmaz
Aşk ile olan gönül paslanmaz
Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Kul Mehmet’im yar gönlüme ayrılık oku saplama
Yollarımızı ayırıp beni dermansız dert ile ağlatma
Seviyorum seni sende sev beni gönlümü dağlama
Üç günlük dünyada beni yarı yolda sen bırakma
Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)