gül şimdi bana
gül tükendi soldu sevdana
avuçlarım yanardı yakarmaktan yaradana

yüreğim kanardı...


gül kapandı
gül karanlığa bulandı
gün geceye bir yılan gibi dolandı...


dağların ufkunda bir ışık yandı
bir göz kadar derin ve şeffaftı
seslendi karanlığa duyuramadı


söneceğini de bile bilseydi
gök derinliğinden umutla geldi
halimizi görünce sarsıldı kaldı..


ey sevgili
bırakmadın geriye ne kül ne duman
sadece tek bir hatıra bellekte kalan


artık bir çekirdek değilim
yüreğime kuşandığım namlunun yatağında
artık sözlerim kurşundan ağır gelmesin sana


artık bir tohum da değilim
ne bir fidan, dalı kırılan ne de bir kızılağaç
kendi içinde büyümüş dev bir çınar ormana aç


ey sevgili...
denizden, ormandan ve gök kuşağından umudun ışığına bak
kozadan çoktan çıkmış sarı bir kelebeğe son saatinde bir yol aç


ondan da geriye ne kül ne duman bu sevda sıcağın da kaldım kıraç

harıka cok begendım yuregınıze kalemınıze saglıkk kutluyorum bu guzel yurek sesınızı saygılaırmla selamlar

güzel bir sevda şiiri kutluyorum yüreğini değerli hocam saygılarımla selamlıyorum

"ey sevgili
bırakmadın geriye ne kül ne duman
sadece tek bir hatıra bellekte kalan"


çok güzel dizeler...kalbin çığlığı sessiz serzeniş...
tebrikler...saygımla...