Sen! Ben! Şiirlerim!





tenha;
bir dağ yamacında,
sert rüzgarların,
acımasızca dövdüğü,
kimsesiz tek başına,
vakur;
yaşlı bir çınar ağacı gibiyim, şimdi!
gölgemle başbaşa!.


uzaklardan gelmiş,
yorgun argın!
sevdiğim o kuş konsa!
yorğun ve yaşlı dallarıma,
dünya olacak inan ki,
o an, var ya, o an, yalnızca benim.


yalnızlığın hüznünden,
yeşil bir elbise giydim,
baştan aşağıya,
matemde, değilim!
seni beklemekteyim.
umudum var..
inşa edip ben kurdukça,
bir çok sabaha çıkacak, hayallerimde hala.



yeşil elbisem,
sararıp solmadan,
düşüp toprak olmadan,
sevdiğim o kuş gelecektir nasılsa!
hasret çeken dallarımın altına!
gölgeme değil,
hala ayakta olan yaşlı bedenime sarılmaya.



özlem dolu,
hüzünlü şiirler okurken,
şimdi, yapraklarım.
duyduğunu yazmakta kalem olan,
yorgun yaşlı dallarım.
düşüp yok olmasınlar diye,
mısra mısra şiirleri yapraklarımın,
yarısı senli! yarısı benli! yüreğimle,
şiirlerimin;
riyasız, çıkarsız, seven yüreğinden,
uçuruma düşecek olsa,
can pahasına!
canim pahasına! tutarım.!..
çünkü, içinde! her satırında sen varsın.!........




1 AĞUSTOS 2015/10:49
Gülfem/MeLek