Her ayrılık acı, her acı bir iz bırakır insan hayatında!

‘’Hayat devam ediyor oysa.
Her şey unutulacak bir gün. Kesin olan bir şey var ki
çok daha yakışıklısını, çok daha güzellini seveceğiz.
Ama hiçbir zaman o saf ve temiz duygularla sevemeyeceğiz bir daha…

Başka bir omuzda, O giden için ağlayacak,
başka bir mevsimde, başka bir sevdanın peşinden koşacağız.
Yine seveceğiz, yine sevileceğiz… Fakat bir yanımız eksik olacak hep…
İstesek de O’nu sevdiğimiz gibi sevemeyeceğiz!
Ve kimse de O’nun gibi sevemeyecek bizi…
Her gelen eksik gelecek biraz, her giden de bize O’nu getirecektir…’’

Roman

Yağmurlu bir gün yine
Yaz yağmuru değil; Ayaz yağmuru sevgili…
Temmuzun son deminde, avaz yağmuru!
Gözlerin gözlerimde…

Adını bilmediğim kuşlar da göçtü
Mutsuzluktan söz etsem
Kalbim acıyor…

Gözyaşları nereden gelir, nereye gider?

Nedense
Anlaşılmak, suskuyu seçer!

Delirdiğimi düşünürüm çoğu gece…

İlkel, Kızılderili bir kabilenin,
O yaşlı büyücüsü, gelip sizi bulur…
Aşkla erimek bir sihirdi oysa!
Ten yangısı bir garip buhur…

Gözlerinde ne var biliyor musun?
Hep bir yel dağınıklığı…
Durmadan, başına öptürüp elini
Yalnızlıkla dağlanan, aşksızlığını düzeltiyorsun…

Biliyor musun?
Bir daha benim gibi kimse düşünmeyecek seni…

Acı, sevda meydanlarının amiri!
İncinen bir kalbin, olmaz tamiri…
Aldanmaksa bir gölgelenmenin zamiridir hep…

‘Yaprak ağaçtan sıkılınca, sonbahar, bahanedir’ derler…

Sen benim gidenimdin!
Fakat bir türlü uğurlayamadım içimden seni…

Ve dindirilemez yabanıl bir ağrım var…

Aşkla acı, iki kadim dostturlar…
Bu yüzden
Yüreğinin büyüklüğü kadar, metanetli de olmalısın…

Hatırla… Ben seni, daima seveceğim!

Her aşk bir şiir doğurur ama bazıları roman olur…
Unutma!


Antiochia, 28 Temmuz 2015
Ali Ö. ASAFOĞULLARI