Bir Lokma Dut Yaprağı.

Ben...
Dünyaya yeniden gelsem.
İpek böceği olmak isterdim..!
Zaman yine bu zamansa eğer..
*
Ve dünya..
Mutsuz..dünya çıkarcıların dünyası ise hala...
*
Eğer..
Hiç yeşermemişse,ektiğimiz sevgiler..!
Ben hiç çıkmak istemizdim,
Kozamdan dışarı...

İnanin ki..

Yeğlerdim kendime o zifiri karanlıkları.
Görmek istemizdim hiç...
Çıkar menfaat uğruna
Fakirin fukaranın çektiği onca acıyı
Günahsızca akan oluk oluk kanları..
Nasıl olsa,bir lokma dut yaprağı
Doyururdu,benim o küçük karnımı.
Minnetim hiç olmazdı...
Gelirdi ya benden...
Misliyle yediğimin karşılığı.

...Desemde siz inanmayın..!

Ben..
Yine de kahrolurdum,
Onca emeğim,göz nurum..
Mutlu edecek diye ensesi kalınları.

Belki..
Üstüne basıp,canımı acıtacakları
Çok lüks bir villada,yerdeki halı.
Belki de..
Bol mücefferatlı bir bayanın o ince şalı,

*
Hasletim..
Emeğim, yaşasa da böyle şaşalı,
Ben yine de kahrolurdum...
İsyan edip parçalardım,o karanlıkları,
O kozayı..

Beklemezdim
Kelebek olup,
Kanatlanıp uçmayı..
*
Ben yine..
Bilinmezlere doğru,terk ederdim o dünyayı..!
...
Belkide...
Başkaldırır,isyan eder
Bu benim kaderim der..
Yeğlerdim,kazanlarda haşlanıp, kavrulmayı...


Mahmut Mücahit Özdemir
29.07.2015
Mahmut Mücahit Özdemir (Mahmut Mücahit Özdemir)

Çok kıymetli kardeşim,Üstadım,Haksızlık ve kötülüklere karşı çıkan şiirin çok güzeldi,kutluyorum,Dua ve selamlarımla.

Sevmeyi, sevilmeyi öğreten duygular.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...