Kırgın; yüreğim yüreğine,
Gözlerim gözlerine, kırgındır nefesim tenine.
Şimdi, sensizliğe bürünmüş yüreğim.
Sokaklar, dağlar hatta yollar bile sensizliğe kırılmış.
Bazen kırgın, şarkılar oluyorsun dilimde..

Bazen notası eksik sözler.
Bazen; asi bir rüzgar oluyorsun, tenime değen.
Bazen, hırçın oluyorsun estikçe gürleyen .
Gürledikçe yıkıp dağıtan,

Kırgın yüreğim; belki sana,
Belki sabahları olmayan gecelere.
Sensiz olmayan,mavi göklere denizlere,
Yada, sensiz parlayan yıldızlara..

Yüreğim kırgındır, sana, dallar kırılsada.
Toprak kurusada nasıl küser insan,yada kırılır,
Yağmurlara.

Kırgın bir kalbin, ağırdır yükü taşıyamazsın.
İncinir ruhun,anlatamazsın.
Kelimeler dökülür dudaklarından.
Anlamsızca boşluğa savrulur, duyulmaz ağlarsın.

Sorgularsın olan biteni,
Sevgi hep incinmek midir?
Cevap bulamaz,yorulursun.
Söküp alırsın kalbini yerinden.
Yalvarsa da kalbin geri dönmek için yerine umursamazsın..


Yürümek istersin, ardına bakmadan gidemezsin.
Yığılıp kalırsın.
Direnirsin çünkü bilirsin ki; ya çekip gideceksin.
Ya da iki kişilik yalnızlığında hiç olup eriyeceksin..


Hakan Ezel Bayram