15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1884
Okunma
Bir yaz akşamı
Yine yalnızdım yalnızlar kentinde
Kimsenin uğramadığı şehirden uzak
İnsanlardan uzak olan evimde
Yine yalnızdım yalnızlar kentinde...
Balkona çıktım saat gecenin yarısı
Elimde içki kadehi aklımda yalnızlık
Ve kalemimden dökülen sensizlik
Oturdum balkonda saatler boyu
Karşımdaki ağaçları yanıp yanıp sönen
Sonra kaybolan ışıkları seyrettim
Hafiften bir rüzgâr esiyordu
Bu denli rüzgâr nefesimi kesiyordu
Çünkü sadece seni düşünüyordum
Ve yine yalnızdım yalnızlar kentinde...
Üşüyen sen miydin yoksa ben mi titreyen?
Bilmiyordum aklım karışmıştı
Sen nerdeydin ben nerde?
Aşkımız! … Peki, o nerdeydi?
Karşımdaki ağaçların arasında bir yerde
Kuş seslerinin arasında sen ise kalbimde
Ama ben yine yalnızdım
Yalnızlar Kentinde...
ŞAİR HİS…
“EĞER TERKETMİŞSE SENİ UMUTLAR, BIRAKMIŞSA HAYAT SENLE İLGİLENMEYİ, BİR DE SEVDA TERKEDİP GİTMİŞSE BİR ANDA, İŞTE O ZAMAN YALNIZSINDIR…”