Memleketim
İnsanı gibi ar namuslu
Yarı aç yarı tok ama gururlu
Batısı papyonlu kürk paltolu
Garbı sefil çıplak naçar uyruklu
Hem aç hem de ürkek ceylan misali

Memleketim
Serhaddında kocaman ulu çınarlar
Uyur gölgesinde namlı ustalar
Selimiye de Sinan’la okunur ezanlar
Mevlana’yla döner Konya’da semahlar
Pamuk’tan Cevize Çay’dan Zeytin’e hasret kalsa da

Memleketim
Süpürülüp Horasan’dan gelir ayak izleri
Sırra kadem vakitsiz gizlenir yedileri
Dökülünce Munzur’un süt güğümleri
Ser verir sır vermez Hacıbektaş-ı Veli
Bölünmeseydi ekmeğim akmasaydı kan

Memleketim
Yanmak güneş gibi durmaksızın geceye
Dokunmak toprağına Buğdayla geleceğe
Mürekkepçe damlamaksızın kâğıda heceye
Susmak haykırmak değil midir binlerce işkenceye
Yaz bulamaçken kirli yüzüme

Memleketim
Acı eser rüzgârın ritmine uyulur
Oturmuş bağrına ozanlar taht kurulur
Dut’un bam telinden hıçkırık sesleri duyulur
Bölünür uykularım bir keman vurulur
Şimdi olamasam da sen varlığımsın bense yokluğun