Ürpermiyorsa cihan ne ateşten, ne de kandan;
Zannetmesin ati’sinde, bal,baklava,börek tadar...
Korkmam gocunacağımla ne aslandan, ne de kaplandan;
Suskunun, dikenli suskunluğundan korktuğum kadar...

Azamete ayna tutar hangi suhuf, hangi kitap;
Bir nemrut ki tepetaklak akıbet düşer bitap...
Kalk evladım silem kanını; şefkatim seni paklar;
İnim inim kucaklarda çırpınıyor yavrucaklar...

Gözü dönmüş hayaletler kana verdiyse karar;
Çiçek sunmuş baharımla bahçemde gül neye yarar...
Boğazlamıya doymadın Habil-Kabil den beri;
Ey ! arşın gövdesinde çengellenmiş sürgün yeri...

Zuhur etse zerre kusur, çarparsın yerden yere;
Garip kalmış ruhları helakettin kaç kere...
Tartaklanmakta mazlum; ne de şeref, ne de ün ya !
Gövdeyi kan götürüyor; gözün kür mü koca Dünya !...
.............Mustafa Akın...........