Hz. Şah-ı Rasûle refik-i âlâya erişmektir ölüm
Sıddık-ı Ekber’e Habib-i Habibe kavuşmaktır
Hz. Pir’e şeb-i arus, düğün gecesidir
Hz. Üstada yevm-i nevruz, bayram eğlencesidir ölüm
Tabut yürüyünce ardından “yazık yazık” demek değil
Bir başka bahar için yaprak dökümüdür ölüm
Ayrılık değil, adem, hiçlik değil, sönmek hiç değil
Fena değil, yokluk değil, idam, inkiraz değildir ölüm.
Şah-ı Nakşibend’e gayet hoştur, rahatı- huzura kavuşmaktır
Fani dostlardan ayrılıp asıl dosta ulaşmaktır ölüm.
Şah-ı Geylani’ye Allah’ın ilminde hâlden hâle dönmektir
Azrail’e; “sen uzaklaş, bize senden yakın dost var” demektir ölüm
Derviş Yunus’a gerçek âleme açılan hakikat kapısıdır
Ecel şerbetin içip, yakasız gömlek giymektir ölüm.
Sultanu-s şuaraya güzel şeydir, Azrail’e tebessümdür
Bayramda sevinçle tahta ata binmektir ölüm
Ey Sayyad... ölüm hakikatin gördü isen
Ölümü dost bildi isen, ölümü gönülden sevdi isen
Ölüm gelmeden öldü isen. Ölümsüzlük sırrına erdi isen
Fani olan canı baki kıldı isen. İşte o zaman sana da;
hem düğün gecesi hem bayram eğlencesidir ölüm.