Ağlamanın ve gülmenin tam ortasında bir resim çizdim
Bu resimde eksik bir şey var
Resimlere bakarak unutmaya çalışmak
Yani anlayacağın o resimlerdeki ben yokum artık
Sana ait heyecan gülümseme göz yaşı yok artık



Ruhu yok bu resimin hatıralarıda
Sana olan umutla çıkmıyorum artık evden
Eskisi gibi artık ayaklarım birilerine koşmuyor
Ne senin tadını veriyor kimilerinin merhabaları
Nede artık birilerine ayarlanıyor randevu saatleri



Kim gölgesini silebilir ki hayattan
Ay penceremde yorgun gece kendi dilinde
Işığını beklemekte odam
Kandığın masallardan koşarken gerçeğine üşüyorum
Kendi gerçeğim dudak uçlarımda



Ta yüreğindem kopan bir çığlık ışıksızlık
Kış gelince baharı düşler umuduyla bir resme bırakılmış
Mahzun bakışları derinliklerinde
Şiiri düş seçerken gecelerine
Avucumda düşlerin karıncalanıyor



Asıl canımı yakan gülen yüzümün ardına düşen hüznün
Resimlerin ruhu mor odamı kaplayan kasvetli hava
Boşuna arama albümde beni o resim yok artık
Düşlerin yoklayıp görürsen beni gözlerinde gizli resimlerde


ŞimalGüney!! ( HA