Şimdi gözyaşlarını bendeki HİÇ’liğine akıtma vakti

O şiiri okurken ağlamalıydın.
Gözlerin sana yazılmış her bir satırı tekrar tekrar hatmederken,
Dillerin,örselediğin yüreğime ağıtlar yakmalıydı.
Geçer dediğin yaralarım her kanadığında,
Her bir hücreni pişmanlıklar kaplamalıydı.
O şiiri okurken ağlamalıydın.
Artık çok geç...İş işten geçti...
Yaşamalıyız dediğim her şey yaşanmadan bitti.
Şimdi gözyaşlarını bendeki HİÇ’liğine akıtma vakti...

O şarkıyı dinlerken ağlamalıydın.
Ayakların bir daha asla aynı şarkıda buluşamayacağımız gerçeğine adım atarken,
Ellerin "ben ne yaptım"ların eşliğinde dövmeliydi başını.
Yana yakıla,gidip gelip,durmaksızın sevdiğimken;kendini böylesine tüketişin
Kuytu bir köşede asılı kırık bir ayna misali kimsenin dönüp de bakmadığı biri olmaktan kurtaramadı seni.
Artık çok geç...İş işten geçti...
Gerçekleşmesi için savaş verdiğim tüm hayaller,
Hayal kırıklığından öteye geçemedi.
Şimdi gözyaşlarını bendeki HİÇ’liğine akıtma vakti... 28/01/2015 Can Çalışkan