Öyle bir yaktı ki bu sevda beni
Savruldu dumanım kül de kalmadı
Cevr-i cefalara uğrattı canı
Derman aramaya el de kalmadı

Yürür iken taş eyledi yolumu
Bahar iken kış eyledi halimi
Kelam etmez ebsem etti dilimi
Zehir içer oldum bal da kalmadı

Ah ettirdi kan damarda tutuştu
Çektiklerim gayrı cana yetişti
Bağ-ı gülşenimde baykuş ötüştü
Bülbüller konacak dal da kalmadı

Hazin hazin bir yel esti üstüme
Kahpe felek düşer oldu kastıma
Diyemem derdimi yaren dostuma
Kelamım tükendi dil de kalmadı

Gam ile yoğruldu gecem ve günüm
Çıkmışım imandan kalmadı dinim
Çağlayıp döküldü gözümden kanım
Ağlayı ağlayı sel de kalmadı

Bilmez idim böyle gamı kederi
Var imiş beterin daha beteri
Pula döndü şu gönlümün ederi
Değil atlas libas çul da kalmadı

Yar çekti kaşların sineme çaldı
Harami müjganı canımı aldı
Serencam davamız mahşere kaldı
Tutunayım dedim dal da kalmadı

Ben de bir fakirim Emrah’tır adım
Şu yalan dünyada kalmadı tadım
İnsan aşkı ile seveyim dedim
Sıtk ile sevecek can da kalmadı

23 Ekim 2014-Perşembe