Hacet kalmasın diye methiyeler dizmeye
Başlamalısın artık demi iyi süzmeye,
Dilinin kulağını çekip başın ezmeye
Çepeçevre dolasın duyguyla örsün ağı
Duygusuz solmaktansa kırık kalsın bacağı

Kalplerin ayarını kurmadıkça sevgiye
Musluğu hükmündeki dil bölünüp ikiye
Riyakâr bir lisanla dönüp durur övgüye
Mesnetsiz cümleleri sarsa köşe bucağı
Kuyruğuna basınca çıkaracak nacağı

Teşbihte hata olmaz değişmez desen ‘’bayat’’
Hazineler koysan da boş kalır vermez bir tat,
Dikenli bir bahçeye benzer sevgisiz hayat
Evinin ortasına diksen yakuttan dağı
Havasızlıktan damın yosun tutar saçağı

Yazdığım cümlelere, diyorsan ‘’kelalaka’’
Kuvvetle ihtimaldir dahi keskin alaka
Belindeki kırbayla sevgi taşısa saka
İster varıp da sular emek verdiği bağı
İster karıp çamura sıvazlar da ocağı

Her şeyin başı sevgi Mevlam böyle dilemiş
Can ederek ağaca dalda erdirip yemiş
Kalpleri birbirine sevgi ile bilemiş
Şanıyla yol katedip aşarak nice çağı
Yer etmiş gönüllerde olup ana kucağı