Bizim bahçede onlarca elma ağacı vardı.
İçlerinde bir tanesi ufacıktı, hiç meyve vermeyecek gibi duruyordu.
Her sene o koca koca ağaçlarda olan elmaların sayısı on parmağı geçmezdi. Elimize sopayı alıp, dalların arasında elma arar düşürmeye çalışırdık.
Ama o küçücük minnacık dediğimiz ağacın üstünde elmadan yaprakları dahi görünmüyordu. Tıpkı Taylan Koç'un şiirleri gibi. Şiire bakıyorsun ufacık, (hatta bazıları dört beş dize) okuyunca tıpkı o küçük elma ağacının dallarının elmadan sarktığı gibi, dosyalar dolusu yorum yazdırabiliyor insana o minnacık şiir. (Şimdi beğeniyle yetiniyorum, şiirin açılımını yapmıyorum :)
Yine bu şiiri uzun olmuş, nasıl olmuşsa.
Farklı bir tarzı ve tadı var şiirlerinin.
Nerde görürsem göreyim, altında şairin adı dahi olmasa, o şiirin Taylan Koç'a ait olduğunu bilirim.

Teşekkürler okuyucuya şiir okuttuğu için.
Güne de çok yakışmış.

Kutlarım şair'i.
Sevgilerimle...