Diledim dünyada menzil alayım
Rahım belli değil yol belli değil
Bülbül gibi varam dedim bir güle
Gonca belli değil gül belli değil

Çoğa saydım bu dünyanın azını
Şahin gibi tuttum serçe izini
Aldım da elime sevda sazını
Perde belli değil tel belli değil

Güllerin içinde kısmetim diken
Aşıktır maşuğun derdini çeken
Gezerim dünyada bulamam mekan
Vatan belli değil el belli değil

Tarttım kıymetimi paslı pul eder
Gün be gün artıyor sinemde keder
Kimi yazı dedi kimisi kader
Kalem belli değil el belli değil

Şeker şerbet ettim içtim kederi
Ta Kal-u Bela’dan ezelden beri
Bir güzel uğruna oldum serseri
Sahra belli değil çöl belli değil

Şu gönlümü bir sevdaya batırdım
Elvan elvan gonca güller bitirdim
Çok namerdin sofrasına oturdum
Zehir belli değil bal belli değil

Varam dedim o güzelin tadına
Ne cefalar çektim sevda adına
Yanıp gittim o zalimin oduna
Duman belli değil kül belli değil

O güzel elinden sinemde sızı
Böyle Mecnun etti ağlattı bizi
Çok zamandır kestim kelamı sözü
Kelam belli değil dil belli değil

Ne de güzel olur gençlik çağları
Dolanırdım sahraları dağları
Pek vakitsiz soldu ömrüm bağları
Yaprak belli değil dal belli değil

Budur senden arzum ey gani Hüda
Etme beni benden bir defa cüda
Gayrı neyim kaldı yalan dünyada
Atlas belli değil çul belli değil

Ey Emrah dünyada ağlasan gerek
Ağlayıp karalar bağlasan gerek
Kızılırmak gibi çağlasan gerek
Umman belli değil sel belli değil

11 Aralık 2014-Perşembe