Bak gönül bağıma beni mecnun eyle
Gelmezsen gönül bağıma feryadıma eşlik eyle

Gülümseyen gözlerinle hayatıma ışık eyle
Gülümsemez isen ağlayan gözlerime mendil eyle

Uzattım ellerimi elimden tut seyran eyle
Tutmazsan elimden uçuruma düşerken seyir eyle

Sev gönülden beni gönlüme kendini sultan eyle
Sevmez isen viran illerde gezen garip eyle

Yüce dağ başında yoluma bakarak beni bekle yol eyle
Beklemez isen yolunu kaybetmiş hasret ile yanmış kul eyle

Gönlünde aşkımız başaklar gibi açsın selam sal gönlümü mest eyle
Ya da gönlünde aşkımız unut ya isyan ederek kahır olan kul eyle

Kanayan gönül yarama gönlünü merhem eyle
Ya da unut beni yaram kanasın yarası ile ölen âşık eyle

Hasretime gel ey sevgili vuslat eyle
Ya da mezar taşıma sevdi kavuşamadı diye yaz otur gelmeyişine kahır eyle

Gel aşk ile sevelim hayatımız geçmesin boşu boşuna, mesut eyle
Gel merhametle sevgi ile dokunalım gönül kuşuna, azat eyle

Ömür bitmeden son perdeye varmadan koş gel hayatıma kendini sultan eyle
Ya da son nefeste sensiz ölen ömrü vuslatı özlemle bekleyen kuşlukta ölen âşık eyle

Hayatı boşlukta geçen ikindi vakti kavuşan beni mecnun eyle
Ya da vuslata kavuşamayan çöllerde gezerek ömrünü bitiren garip eyle

Kul Mehmet’im sen aşk ile seven kul eyle kendini
Sevgilinin yanakları kiraz yenilecek sevilecek yar eyle sevginle aşkınla
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)