her an bir vicdan sızlar bir gönlün isteminde
can bu durmaz yerinde baştan beri deminde
kim anlar ki vicdandan bakar öz alemine
kul şerrinden sığındık hep hakkın keremine
verme fesadı ki o insanlıktan çıkmasın
duru su gibi kalsın kötüye acıkmasın
vicdan sızlar da durur geçmez ki kıvranması
nefsin istemlerinin hoş olmaz davranması
nefsin huy ve suyunun zor olur kavranması
bu şekilde yürürler bir iblisin peşinden
çöker çatı ayrılır yuvasından eşinden
atıp durur usulca kalbin en hoş yerinde
gönül ferman dinlemez kıvranırken derinde
ruhum sızlar sessizce sıkıştığı an başım
daha demek kemale ermemiş yaşım
vicdanı romancımız’sa güven olmaz sözüne
kalbi fesat olanın hiç girilmez özüne
bizden bu kaçan şeyi ben hep tanır gibiyim
son pişmanlık içinde sanki yerin dibiyim
öyle pişkin ki alem ben sanki bir sabiyim
dokunup da duruyor en ağrıyan yerime
sanırlar bize düşman oysa git der kerime
kolay olan ne varsa o gider hoşumuza
kurtuluş yolu varken haram kor aşımıza
o son vakit gelince son pişmanlık yetmez ki
hayır hasenat yoksa mülk de para etmez ki
kırılmayan kaldı mı kulun hakkı olmasın
derya gibi günahlar boynuna asılmasın
sonun iyi düşün ki sonra afsız kalmasın





(11.07.2015) AZAP…