EDEP DÜŞMANI!


Tasmasız bir köpekmiş, sözüm fayda etmiyor
Gölgemin ardı sıra durdu edep düşmanı.
Otuz kere kovuldu, bu kapıdan gitmiyor!
Dilimi, damağımı yordu edep düşmanı.


Anladım ki; ibâdet, imân nedir bilmiyor
Ateş nedir kül nedir, duman nedir bilmiyor
İsmimi kullanıyor, Kur-ân nedir bilmiyor
Tevazuyu merkebe, sordu edep düşmanı.



Sordu ama bu merkeb, tevazudan ne anlar?
Kudurur saldırırmış, zincirini kıranlar!
Diğer kalemler gibi hayrandım bir zamanlar
Şerefi yerden yere, vurdu edep düşmanı.


Parçalara ayırmış, kalbi yoktur canında
Binbir sülük dolanır, damarında kanında
Şerefsiz geziniyor, Türk bayrağı önünde
Bacım deyip kalbimi, kırdı edep düşmanı.


Bir olmuş birisiyle, her an küçüğü ezer
Ne halimden anlıyor ne de halimi sezer
Köpekler sürü ile kurt dediğin tek gezer!
Kendine kara ağlar, ördü edep düşmanı.


Belli biraz acemi, arkamdan atar tutar
Bekliyor ki, kim benim önüme kemik atar
Vatan vatan, diyerek belki vatanı satar
Bilmem ki ne lekemi gördü edep düşmanı.


Kardeşliği can bildik, kanı eti öğrendik
Üç yaşına girmeden kıyameti öğrendik
Biz atadan saygıyı ve hürmeti öğrendik!
Gözleri mi görmedi? Kördü edep düşmanı.


Dikkat edin size de belki bir el uzatır
El gösterip ardından uzunca kol uzatır
Bir baktı yetişmedi, namusa dil uzatır!
Sanal denen alemin, kurdu edep düşmanı.


Sadece sayfasından, sataşır durur bana
Gafil öyle gafil ki; bel altı vurur bana
Özünü bilemedim, abi demiştim ona
Sanırım namertliğin, yurdu edep düşmanı.


Kâğıda isyan eden, kalemimi terletir
Her sözünü küfürle cilalayıp parlatır
Bir özür bekliyorum, çamur atıp kirletir!
Kendini bu diyardan, sürdü edep düşmanı.


Sadece o değil ki, ama bu en fenası!
Zamanıdır durmasın, bacısıyla anası
Mertlik nedir bilmiyor hazırdadır kınası
Bir bilse defterini, dürdü edep düşmanı!
Kendini bu diyardan, sürdü edep düşmanı.



ELİF KESKİN KARABULUT.../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
08.11.2014... 12:00