0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
550
Okunma
Rüzgar gibi esiyordu sesin
Odalarda, salonlarda
Ve güzün çağırdıkça titreyen ellerinden akıyordu hasretim
Şarkılarındaki sus payından anlıyordum seni
Sesindeki heyecandan biliyordum
Uzaktın, yabancı değildin
Güzeldin, büyük değildin
Civardaki tüm güneşler battığında
Doğardın bütün yüzlerden arınmış
Aynanın sırrına ermek için
Sırf acılarımız, dertlerimiz katmerlensin diye
Kağıttaki tüm notaları yakardın
Küçük tebessümlerinde gizliydi tüm yangınların
Harabe bir kentte buluşurdu ellerimiz
Tüm yıkımlara, zulümlere, yokluğa karşı
Yalnızca sevmeyi bilirdik
Çiçek bahçesinde kaybettim kendimi
Bulursan, bana adımla seslen
