bak bu gece de suskun oturduk yan yana

sen ve ben, koyduk masaya içilecek her şeyi

içince düzelecek sanki yanlış olan her şey

sen sustukça ben de sustum, konuşacak çok şey varken...

Sonra ben başlattım muhabbeti

sen getirdin devamını, içtikçe konuştun konuştun

ne dert dolu bir ömür geçirmiş

ağladım. o anlattı ben ağladım.

öyle bir resim koydu ki önüme

ıslattım her bir yanını.

zaman geçti saatler aktı masamızdan...

kalkıp sarıldım bir ara, hüzün yaktı bedenimi

çekmedim kendimi varsın yaksın ...

suskunluk bitti ya değerdi bu yanmalar

avuçlarıma elleri değdi sonra

tutup sıktım, sanki bir daha bırakmayacak gibi.

hiç gitmeyecek gibiydim,

oysa biraz sonra masadan kalkıp gidecektim

gözyaşlarımı bırakıp...

o an için bu önemli değildi

gitmek lügat’a dahil değildi

sadece o an için, o saniyeler boyunca

elleri avuçlarımda iken önemsizdi

gitmek mi ? gülüp geçtim

anı yaşadım, yaşadık, ağladım, ağladık...

sonra......