11
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
1394
Okunma


Bu şiir Manisa’da gündeliği bir buçuk liradan üzün yaprağı toplamaya
giderken yolda trafik kazası geçiren tüm emekçi kadınlara adanmıştır...
Seni sorsam seni/
Ay bakışlı turaçlara yemin
Bir yüreğe sarılırken kinim
Bu yazlar çilekeş kadınların
Ayağında pranga misali/
Sözcüklere asıldığı
Zaman güftesi…
Oysa!
Nasır bağlamış
Yürek başlarının
Sonuna yaklaşıyor
Yarga olmuş kan
Revan gülüşlere
Nikâhlı ölüm/
Ülkemin;
Kurağa kesmiş baldırlarında
Çomak sokuldu kadınlığıma
Bir arı gibi çiçeklediğim/
Nakışlarımı gözler kemirdi
Bal çaldınız kaderime
Balçık ellerinizin
İç ayasıyla…
Söndü!
Avurduma biriken
Feryat yaşları/
Kurudu bu çeşme
Üstü duvaklanmış
Ve gözeleri oyulmuş
Muradımın salası…
Sevme;
Yüreğine alıp saçlarımı
Tenimde özgür kuşlar duası
Ahretliğim zamandır/
Köle ruhumun
Yamaçlarında/
Ekmeğe terim aktı
Sac başlarında/
Kömbeler kabardı
Dudaklarımda…
Soğuk ayransın kadın
Gece cefalarında rakıya
Karışır tenin duvarlarda
“Üşengeç yerlerimi sarın utanç kalelerinizle
Bir üzüm yaprağı yeter üryanıma iki gözüm”
tekrar şiirin derin sularında olmak günün gerdanına şiir asmak mutlu etti beni,
öncelikle sayfa yönetimine ve tüm şiir sever dostlarıma sevgi ve saygılarımla...
5.0
100% (23)