Yanıldım şaştımda bir su istedim,
Bardağı gösterdi, vermedi tembel.
Elimi uzattım, nasılsın dedim,
Uzattığım eli görmedi tembel.

Ne iş yapıyorsun? Cevapsız kaldı,
Kendi dünyasına daldıkça daldı,
Yerdeki eşyasın başkası aldı,
Neden aldın diye sormadı tembel.

Ağzını açmaya hali yok gibi,
Çalışır görünür, balı yok gibi,
Bahçesinde bitki-çalı yok gibi,
Kendisini asla yormadı tembel.

Eline-yüzüne konan sinekler,
Onları kovacak birini bekler,
Ne bir söz konuşur, ne de söz ekler,
Elinde çamaşır, sermedi tembel.

Bahçesinde can bitecek toprağı,
Etrafını sarmış, örümcek ağı,
İşlese yetişir meyvesi-bağı,
Bir kez dahi çapa vurmadı tembel.

Dertli, bunu görüp şiir yazınca,
İnsan ne diyecek, candan bezince,
Vücudunda yaraları azınca,
Bir kez olsun merhem sürmedi tembel.


ERDEMLİ-07 Temmuz 2015 Salı
Cafer AKSAY