yıllardır aynı yalnızlık
sana geldim sıkıldıkça
ama sen hiç gelmedin;
ah bilseydin bir
seni ne kadar çok özledi
evim, kapısı, kapı kolu
mutfağı, odaları, balkonu

çay bardağı, kahve fincanı
yatağım yastığım yorganım
saklısında heyecanı

ah bu sensizlik
kökten gövdeye sürgün
ufka rengârenk boya
başlayıp biten gün;
tinimde yalnızlık
tenimde damızlık; güle maya
ötüşüne ahenk bülbülün

-II-

kuşlar da işte böyledir
alıştığı balkona her sabah
yem diye uçarak gelir

ve gözlerin her sabah
ufka doğan güneş
dünyaya açılan ışıklı pencere
kuşluk vakti yükselir
ruhum seninle tıngır mıngır
kapaklı kaynar tencere

kokusu buğul buğul
gözlerimde nemi;
gözlerin hep öyle mi

sen de ki demlik
ben diyeyim yemlik;
sen öyle, ben böyle iken
kimden gelir bu kemlik,
aramızı bulsa kuşlar;
yapmadılar bir hakemlik

Şaban AKTAŞ
07.07.2015