Nazımdan önce de ben vardım
Nazımdan sonra da ben varım
Yürekteki yaranın içinde de ben
Kalplerde ki sevinçte de varım

Ben şiirim

Ben hiç kaybolmadım ki
Bazen susarım konuşmam
Ayrıllaştırılıp bölünen insanlık
Kardeşlik sözde kalmış
İnsanlık sınıfta

Ben şiirim

Mevlana da benden beslendi şems de
İçmek isteyene sonsuz pınarım
Fakirin sofrasındaki zeytin de benim
Zenginin varaklı aynası da
Kim nasıl bakarsa öyle görür beni

Ben şiirim

Ressamın tuvalindeki de benim
Çingenenin şarkısındaki tını da
Yeryüzündeki en büyük devlet benim
İnsanlıktır ana dilim

Ben şiirim

O kıza aşık olan da benim
O kıza hasret çeken de
Deryalarda yüzen gemiler de benim
Bir rüzgar aldı mı gemim
Hangi limanda durulurum bilmem

Ben şiirim

Namusunu alnından öpen de benim
Bayrağı bayrak yapan kan da benim
Sen kimsin diyenleri duyar gibiyim
Aslını asil duygudan alan şiirim ben

yazan..cemal TURAn

03..03..2015