Baharım ol istedim, kıştan öte olmadın.
Senden önce çatlattı rüzgâr dudaklarımı.
Kar beyaz düşüm oldun, düşten öte olmadın.
Senden önce ıslattı yağmur dudaklarımı.

Kırmızı gülüm oldun, kalp kandı zaman zaman
Kokladıkça yüreğim gurbet karası doldu.
Sarıldım, kucakladım can yandı zaman zaman
Avucum kan kırmızı diken yarası doldu.

Yüreğin susmamışsa konuşmaya üşenme,
Sebeptir suskunluğun güneşin sönmesine.
Sitemlerime kızıp mazeretler döşenme,
Yeterdi bir merhaban, dünyamın dönmesine.

Sen yoksan, ben kendimi karanlıkta bulurdum.
Yine de bedduam yok gönlüme yön vermişe,
Ben sende yoksam eğer ben bende yok olurdum,
Gün gelir bir merhaban can verir can vermişe.

Ne kadar sancılıymış uzaktan sevmek yâri,
Her gece vuslat diye kıvranırdı gayeler.
Coşari der, ey canan! Aşktır ömrümün kârı,
Kalemler susmadıkça eskimez hikâyeler.

İbrahim COŞAR