Bu gün, kendimi aradım.
Aradım kendimin, olmadığı yerlerde.
Birini gördüm sordum, gördün’ mü diye
Cevap verdi.
Boşuna arama sen dedi, bulamazsın bu kör gözlerinle dedi bana.
Haklıydı.
Gözlerim, kördü
Kulaklarım, duymaz olmuştu.
Hatta!
Yeterince arayacak, takatim bile kalmamıştı
Kendimi aradığım günlerde.

Bu gün kendimi aradım.
Elimde bir ayna, kurduğum hayallerin içinde.
Yüzlerimdeki çizgiler bana acıyarak baktı, sonra cevap verdi karşıdan
Kör’müsün dedi
Kör’müsün!
Bana beni gösterdi, parlak bir camın içinden.
Oysa!
Gösterdiği o, ben değildim.

Bu gün, Kendimi aradım.
Gençliğimin, geçtiği yerlerde
Dolaştım birer, birer bana tanıdık gelen bütün yerleri
Bulamadım.
Bulamadım’da kaldım, kan ter içinde.

Bu gün kendimi aradım.
Tanıdık olabilecek bütün yerlerde.
Bir ara!
Tanıdık bir yer gördüm dolaştığım bir yerde
Oturdum!
Dinlenirken konuştum, kendi kendimle.
Bu yeri yarımyamalak hatırlayıca.

Ve birden!
Yerdeki torak canlandı.
Önce kaldırımlar ve sonra yollar canlandı.
Sokaklar, caddeler canlandı
Parklar canlandı.
Etraftaki, künyesi değişmiş evler canlandı.
Gölgesinde oturup dinlendiğim ağaçların filizleri canlandı
Konuştu sohbet etti benimle..


05 Temmuz 2015-07-05
Ahmet Yüksel Şanlı er