Ağla gözlerim ağla gün ağıtın günüdür,
Gözlerimden süzülen gönlümün sürgünüdür.

Yazık oldu sümbüle, laleye ve bülbüle,
Rengârenk bahçedeki o nazlı gonca güle.

Ben de genç oldum dinle severdim hakikatleri,
Bulamazdım dünyada bileğimi bükecek biri.

Saçlara ak düşünce anladım her şey yalan,
Bir kaç silik anıymış hayattan arta kalan.

Sevdalarda yaşadım, aldandım birçok kere,
Birçok kalbi de kırdım inan ki hep boş yere.

İhtiyarlık çökünce kayboluyor heyecanların,
Ardı ardına başlıyor çekilmez hezeyanların.

Ne bahar kalıyor ne güneşli günler geriye,
Kar kış olmasa da korkarsın üşürüm diye.

Sızım sızım sızlıyor şimdi hep bacaklarım,
Yürümeye derman yok nerde yapacaklarım?

Yorulmayı bilmeyen bu beden benim miydi?
Hiçbir iş yapmasa da her zaman yorgun şimdi.

Nerdesiniz ey dostlarım hani hep beraberdik,
Tatlı acı günlerde hep muhabbet ederdik?

Ağla gözlerim ağla gün ağıtın günüdür,
Gözlerimden süzülen gönlümün sürgünüdür.

MESUT ÇİFTCİ