Hayat işte yaşadığımız

Sözümüzü dinlemeyen

Bizi peşinde sürükleyen

Gülümsemelerimize

Ağlamalarımıza aldırmadan devam eden

Bazen yarı yolda tek başına bırakan

Biz boşlukta iken bize uzak olan mı ?

Bize yakın olurken biz boşlukta bıraktığımız mı?

Tahammülsüz duygularla görmediğimiz mi ?

Tahammülsüz duyguların peşinde koşmayın,

Benim peşimde gelin der iken görmediğimiz mi ?

Semada bir lütuf gibi gülümseyen mi?

Yoksa semada bakarken görmediğimiz,

karanlığa koşarken bakamadığımız bir boşluk mu?

Bazen ağlarken bize gü(e)len

Dostların peşinde koşturan

Ölüm gelince tek başına bırakan

Gözlerimizin içinde hapis olan

Görmediğimiz

Yaşadığımız kendimizin sandığımız

Yalandan kurduğumuz hayat mı?

Gerçek olan hayat?

Yaşa(ma)dığımız mı?

Peşinden koşamadığımız

Adım uydurmak yerine

Adımlarımıza uydurmaya ç/alışmadığımız

Biz bakar iken bizden uzaklaşan

Uzaklaşınca yetişemediğimiz

Bir çığlık gibi semada kaybolan hayat mı?

Anla...

Çöz...

Çözebilirsen...

Koş koşabilirsen...

Basamak basamak merdiven çıktığımızdı

Yoksa basamakları çıkmadan inmeye ç/alıştığımız mı?

Unuttuğumuz bir yol mu hayat

Yoksa unutmak için zihnimizi yorduğumuz

Uykuya d/aldığımız

U/yanınca

Çığlık çığlığa k/aldığımız

Tek kişilik senaryo mu?

Anla...

Çöz...

Koş koşabilirsen...

ıı

Nasılda unuttum

Bir dere kenarında bıraktığım

Beni beklerken benim beklemediğim

Kısık yanan bir lambamı

Hani dün y/anarken söndürdüğüm

Kısık bir lambamı idin sen hayat?

Parmağını gözüme sokarak beni ayıktırır iken

Gözüme çöp battı dediğim

Yüzümü çevirdiğim

Benimle konuşur iken

Konuşmadığım mısın?

Öyle ise ben y/anıldım!

Ama şimdi yalnız kal(n)dım

Nerede etrafımda benimle olanlar

Nereye gittiler?

Ayağım kayınca düştüm ise

Elimde tutmak için yanımdakiler nereye kayboldu?

Yoksa ben mi y(ş)aşarken kayboldum?

Kaybolmamak için girdiğim kalabalık s/andığım

Yalnızlıklarımıydı onlar?

Bana gülümseyen

Sonra terk edip giden

Yok, mu bana anlatan

Neler oluyor?

Hangisi gerçek?

Hangisi yalan?

Hangisi düş?

Hangisi hezeyan?

ııı

Gülümsediklerim küskün

Küskün olduklarım mı gülümseyen miydi?

Yokuşun dibindeyim

Az önce yukardaydım

Kalabalıktı etrafım

Kim attı beni buraya

Yalnız iken benimle olan bana fısıldayan d/uymayan ben

Duyduklarım önemsediklerim beni terk etti

Yanlış duyumlar peşinde mi koştum

Eyvah!

Yanıldım!

Ne yapmalı?

Yok, mu çaresi artık?

Feryat etsem duyan olmaz mı?

D/uymadığım ey sen şimdi beni duymaz mısın b(ç)ağırsam?

Selamet dün gözlerime b/akarken

Gözlerim kapatmıştım

Geçim derdine

Kasama bir kaç dolar yığmanın hesabını yaparken

Yanıldım gözümü kapattım

Bari sen şimdi aç bana g/(s)özlerini

Karanlıktayım

Az bana ışık ol

Yine karanlıktayım

Evet, kendi karanlığımda

Pişmanlığımın hücresinde

Bana gülümseyenleri görmemenin

Pişmanlığını yaşadığım

Hapis hanesindeyim

Eyvah...

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)