Sonra..
tüm çiçeklerin sustuğu gün
tam bir kabusa dönüşüyor her şey
önce güneş küsüyor
ardından rüzgar
ne bir umut kalıyor geriye ne de mutluluk.

Karanlık odalarda beyaz bir umuttur şimdi yüzün
öyle kederli öyle kederliyim ki
süresiz bir hüzün var önümde
vadesiz, ağır ve karanlık.

Güneş yüzünü dönmüş, küsmüş
öyle bir özlem ki şimdi bu
ellerim kelepçeli yüreğim derin acılarda
vakit ayrılıkmış meğer
uzuyor mesafeler
ve derinden çok derinden susmak gerek.

Ellerime sığamayacak kadar yük var üzerimde
ve kelebekler bir bir ölüyor
öylesine dualar ediyorum ki ama nafile
yorgunluğum
geçtiğin bütün sokaklarda bıraktığın ayak izlerinden çok.

Ağlamıyorum ama içimde fırtınalı bir deniz var
aşk olsun papatyalara hiç sevmediler beni sen varken
yalnızların alkışladığı kimsesizlik var içimde
ve sen gidiyorsun
yine de en ufak bir taviz veremiyorsun gururundan.

Kaderin en kuytu yerindesin
şimdi en güzel şekilde ölmenin vaktidir
kimse görmeden sessizce
göz yumulur her şekilde
biliyorsun
B/aşk’a ölmenin tam zamanıdır.

Çok özleyenler için panzehir bulunur mu
her ayrılık ardında bir acı bırakır
gözlerden bir damla gözyaşı akar
gurur ve inat siler götürür kimse görmez.

Karanlık odalarda beyaz bir umuttur şimdi yüzün..
Bulanık havalarda en aydınlık şeydir gözlerin.
Gözlerinden damlayan her gözyaşına yazmış olduğum bütün kelimelere aşk olsun.

Sercan Ateş
07.07.2014