İyi ki varsınız..





Dalından ayrılan yaprağı güzün
Anne sevgisi ne bilmez ki yetim
Mirası gözünde yaş dolu hüzün
Bir başına kalır gülmez ki yetim


Bitimsiz sevgiyle dünyanın devi
Zamansız vermişti en zor ödevi
Yorucu bir deprem sarsınca evi
Huzurun elinde kalmaz ki yetim


Üzüntülü mahzun hâli kaybolan
Sevinçle yüzüne gülücük dolan
Oyun parkı hem de şenliği olan
Rüyalı uykuya, dalmaz ki yetim


Hayâl âlbümünden hatıra resim
Hiç yaşamadığı beşinci mevsim
Kâlbine mahsustur o ayrı kesim
Sancılı yokluğu, silmez ki yetim


Varken uzağı yakını ne çok şey
Hep aynı hislerle, kullandığı rey
Tam etme çabalı kaçıncı deney
Toplama anıyla dolmaz ki yetim


Aslolan başını, okşamak demek
Giydirse üst başı dışardan emek
Yoksa ana eli, değmemiş yemek
Yesin içsin bir tat almaz ki yetim


Hayattan sonsuza kalan arzusu
Arada kesilmez bağın mevzusu
Her anne bilirken kimdir kuzusu
Aynı tür kokuyu bulmaz ki yetim


Bazen, bir sese bir renge kapılır
Neden sorgusunda gönle bakılır
Düşlerde özlem hep peşe takılır
Seveni bir daha salmaz ki yetim



.