Yarınlarım vardı hayalimi süsleyen
İçinde sen saklıydın hatırlasana
Korkusuz direnişlerim vardı
Umutların ışığıyla yanan
Sözlerimiz yeminle başlardı
Güvenimiz vardı birbirimize
Yıkılmayan çınar gibiydik
Dallarımız yere çatsa bile
Topraktan güç kuvvet alırdı



Söylesene ?Şimdi içim niye buruk
Sevindirmiyor yarınlarım istesem de
Yüreğimin sesi kulak vermiyor donuk
Fırtınar kopuyor içimde afetler gibi
Gülmüyor dudaklarım çatılan kaşlarım la
Yangınlarım bir kıvılcıma hasret
Can çekişiyor kafesimde ki kuşum
Çırpındıkça batıyor yerin dibine



Bir ümit ışığı vardı düne kadar
Yüzümü güldüren anılarda yaşarken
Hasret korkutur oldu gözlerimi
Sevdam benden uzaklaşıyor sormadan
Kalbim ise kabuğunda durdu duracak
Yaşam sevincini yitirmiş biçimde
Azraili bekler olmuş habersiz



Oysa bir söz yetecekti hayata dönmeme
Söylemedin ,yada söylemek istemedin
Feryadıma figan olmasını mı izledin uzaktan ?
Belli ki sevdam sana ağır geldi bilemedim



Nesrin Önem Demir
28 06 2015