aslında
her insan bir roman,
yaşanmış..
bazen
gözleri yaşlı
bazen
gülücükler de saklı,
bazen
var ile yok arası,
bazen
de
mezara alıp götüreceği
kalbinin sırrı..
yazılmış mı
yoksa
yazmış mı
fark etmiyor gibi..
değil ki tek başına
olsa
da
hep
yapa
yalnız..
fayda etmiyor
hayatta nabız yoklaması..
nefes
öyle de böyle
de
nasılsa
alınıp veriliyor,
otomatiğe bağlanmış misali..
isterse yemesin içmesin
sevmesin
zorunluluğa tabi..
bir yerde varlığıni sürdürme
çabası
diğer yanda yürek yanması
okyanuslara müracaat etsende
nafile,
tuzunu alır
basar yarasına..
akıl ya
ne ararsın,
yoklukta kaybolanlara katıl..
bir
bakmışsın
ömür bitmiş
ruhuna el-fatiha..
adı soyadı
doğum ve ölüm tarihi
mezar taşın da senden kalanlar,
onlar
da
zamanla yok olmazlarsa
eğer..
yaşamış,
bir varmış bir yokmuş
böcekler hoş gelmiş
hoş
bulmuş..
bu da yep yeni,
yeni bir
fasıl..
belki de çark baştan
tekrar
başlıyor..
ya sabır ya kahır
ya
kör
ya
sağır...

(Berlin,28.06.2015)

Talat Özgen