Ufukta bir çizgi var. Sanki sırat mı desem
Gün kargaşa ile başlar.Sonu uçsuz bucaksız
Dalevere dubara , binbir çeşitli kasem
hiç bir kimse yoktur ki birinden alacaksiz

Yok yoktur , evimizde ,ihtiyaç imiz tamam
lokus hayat başladı. Faizle doldu param
huzursuzluk başladı .evle bozulan aram
Agzimizi açacak günler yokki bicaksiz

Almış yürümüş fuhuş insana yakışmayan
Bir sürü tezat dolu, yaşamla çakismayan
Hayat denirse eğer bir kez alkislanmayan
yerde sürünür yaprak, dalsiz kolsuz Kucak siz

Inim inim inliyor öyle baş tutmuş yara
Insanliga vurulmuş silinme z yağlı kara
Iki aksi kutup var.bu devranda bu ara
Hergün binlerce masum orta yerde ocaksiz

Özentimiz hat safa, alip başını gider
Aile denen kavram birgun ansizin biter
Kiz oğlan, evden ayri yasar kim ne’der
Veled-i zina dolu hemde forslu bacaksiz

Denemeli evlilik,bu evlenmekse eğer
Tanismak miş arzusu fikir başkaymis meger
Musamahalar başlar tavizden taviz doğar
Şimdi yapilan evler, bacasiz ve sacaksiz

Sokaklarda gezerler peşine düşülen ahlak
Yitirmiş kimileri, onu arayan ahmak
Hayasizlik diz boyu unutulan ise Hak
Ruhlar donuk ve bomboş, evde sevgi sicaksiz

Yirmi birinci yüzyıl felaket asri her hal
Yozlaşmiş bir nesil var ozune yokki mahal
Bir çatı çatırdiyor sahip çikilsin derhal
Yıkılıp dökülmeden ve kalmadan Bacasız

Hasan Karabay
24.10.2012