Gurbet yerinde yaşayan insanım,
Anamdan, babamdan benimde şanım,
Ayrı yerde kalsamda var soranım
Duydum ki evimde cenaze varmış...

Aydınlık olan dünyamda karardı,
o an da benzim bedimde sarardı,
Gözümse hayata mutlu yarardı,
Duydum ki evimde cenaze varmış...

Ağlayan gözümle başbaşa kaldım,
Kalbim sızlayıp hüzüne de daldım,
Gidemedim bastonu destek aldım,
Duydum ki evimde cenaze varmış...

Kalbim sızlayarak gönlüm ağlıyor.
Gönülm yas tutup yüreği dağlıyor.
Ağladıkca gözüm yaşlar bağlıyor.
Duydum ki evimde cenaze varmış...

Mevlâm yazmış kara olan yazıyı,
Kâdir gecesinde duydum sızıyı,
Kalbime soktum acı sızıltıyı,
Duydum ki evimde cenaze varmış...

Gittim silama dostlarım soruyor.
Baktım ki kefende hazır duruyor,
Ruh beden den gitmiş cansız yoruyor,
Duydum ki evimde cenaze varmış...

Cenazenin arkasından ağlanmaz,
Yasları tutupta eller bağlanmaz,
üzüldüğümde gönlümde dağlanmaz,
Duydum ki evimde cenaze varmış...

Yaradan`ımız aldı vermez geri,
Ecel-i gelip gitti gelmez geri,
Ağlasam sızlasamda dönmez geri,
Duydum kiş evimde cenaze varmış...

Mezar taşına adı da kazıldı,
Mekanı cennete oldu yazıldı,
Günahsız kullardan durdu yazıldı,
Duydum ki evimde cenaze varmış...

20 ağustos 2006 yılında vefat eden sakat olan 32 yaşında ki kız kardeşime yazdım.