dün gece gökyüzüne inci gibi çakılmış yıldızlarla konuştum..
nasıl bir şey dediler..
güldüğünde denizleri dalga dalga dalgalandıran..
ağladığında beyaz bulutlardan karlar indiren..
hem yazım hem kışım.
dedim..

işte öyle bir şeysin..

aynı soruyu yıldızlar dün gece sana da sormuş..
uyuyamamışsın..
nasıl bir şey demişler..
en derinde tanımlayamadığım mavi duygularım..
içimde,en derinimde..
benden öte bir yarım..
demişsin..

sense benim..
görmediğim puslu bir taraf..
kaybolan sessiz yılarımsın..
belki çocuk masasında yarım kalmış bir bisküvi
belki de yarım yamalak boyanmış yırtık bir boya kitabı..
işte sen bunlarsın..
parçalanmış dizlerle elindeki sapanı sağa sola sallayan..
annesinin yeni aldığı şortunu daha gün geçmeden sokakta kirleten..
çocukluğumsun..

yağmurlu havada yağmurluğum..
kışı çetin geçen anadolu soğunda okuluma giderken giydiğim kaşkolumsun..
evimizin hemen yakınındaki parkta elime geçen ilk parayla aldığım pamuk şekerim..
belki geçmişim belki geleceğim..
sen..
işte öyle bir şeysin..