alnımı dayadığımda alnına göç vaktiydi evrenin
biz zamanı amanlar içinde tüketmiş bir kabilenin
son soluyanlarıydık havasını
ve son bulandıranlarıydık sularını
topraklarsa bizimle kaydı usulca sonsuzluğa....






gerdanında yıldızları taşıyan ayın şavkı düşünce geceye
teyemmüm ederdi toprak ana gökyüzüne
bir arınma ritüeliydi bu
utanırdı çünkü koynunda beslediklerinin ihanetiyle




kalbim uyuyup da uyanamayan çocukların mezarlığı
linç girişiminde bulunuyor bu yüzden çok defa duygularım düşüncelerime
bir korku filminin fragmanları dönüyor her yerde
ve bu film rekorlar kırıyor tüm dünya sinemalarının gişelerinde




oysa aşk vardı hâlâ
dudaklarından ağzına
ağzından kalbine uzanan o karanlık yolda
ışıyordu tüm ihtişamıyla inadına ve hoyratça




biz bunca kirlenmisligin içinde
kalemiyle dik durmaya çalışan şairler
kelamımızla vurmaya uğraşıyoruz hâlâ nefreti ve vahşeti
tarih bir gün yazacak
ya aptaldılar ya da abdaldılar diye!




öyle zor ki bu kadar çok kin kusanlarin içinde aşkı kuşanmak
yaşatmaya çalışmak sevgiyi
ve öyle güzel ki her şeye rağmen
ben aleviyim
ben sünniyim
ben yezidiyim
ben hristiyanım
ben museviyim
çünkü ben insanım diyebilmek




maviyi en son gördüğümde
siyahlar tarafindan kelepçelenmişti
bir ay tutulmasıydı bu göğü içinde saklayan
ay doğunca
gök yine kucak açacak kuşlara
ve bereketli yağmurlara




işte o zaman alnımı yine dayayacağım alnına
biz amanı zaman içinde tüketmiş bir kabilenin ilk neferleri olacağız
güneş yeniden doğacak bizimle görecekler
ve göreceksin sevgili...












10:30/25.06.2015