2
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
703
Okunma
parçalanan göğün akortsuz gülüşlerinden sonra
gökkuşağı altından koşar adım geçmiştik
arı olmuştuk
su renginde
herşeyde hiçbirşeycesine
gölgelerimizi öldüren karanlıklara siper edilmişti beyazın yüzü
sonra flu bir ölüm avurtlarımıza Cezayir menekşeleri saçtı
saat kaçtı yörüngesi eşiğe düşmüş dünyanın telaşlarına
şimdi yürüyor sayıyor biçiyor olmalıydım birimi keşfedilmemiş bir ölçü ile
renk çekimleyen kelebeğin gözünden baktıkça
o tarafta bir şeyler tıkırdıyordu
diğer yakada boynumuza farazi hüzünler asılıyordu
sandalyemizi tekmeliyordu griler korkak elimizi gördükçe
bu ters yüz bir maskeydi
dual
dünyayı kendi pandomiminde mimleyen mağara katipleri var
dağılıyoruz çil eskisi gibi dört yana
herkeslerden ve kendimizden
Schopenhauer!
sen haklı olabilirsin...
5.0
100% (16)
Cevap Yaz