Kırkı devirmişti ilk bebeğinde
Siyah’a beyaz’dan yazıydı babam
Apardı köyünün tam göbeğinde
Yoksul mevsimlerin yazıydı babam

Küçüğü üzmemiş büyük dinlemiş
Dostluğa uzanmış gönül ellemiş
İnsanlık dersini güzel bellemiş
Titremeyen el’den bazıydı babam

Kestirme bilmezdi yol uzatırdı
Eşiyle dostuyla haldi hatırdı
Çiçekli mevsimdi başka bahardı
Yaşamın tadıydı hazıydı babam

Bozkıra giderdi hafta gelmezdi
Yüzü tebessümdü içi gülmezdi
Acından ölürdü haram bilmezdi
Rabbin verdiğine razıydı babam

Mertliği nefesin üstünde tutar
Cebinde olmazsa Duasın katar
Oğlum okusuna çeketi satar
Hayatın hoşluğun özüydü babam

Güzele yiğitti çirkine kördü
Hüzünler yaşadı çileler gördü
Yüreği sağlamdı gönlü bonkördü
İçimde dinmedik sızıydı babam

Gürün’den çuvalla elma getirir
Çuvalın birini yolda bitirir
Ciğerine sokar döşe yatırır
İçli bir türkünün sazıydı babam

Sırtıma çeketti üstüme damdı
Küçücük evimdi büyük odamdı
Kırk yıl özendiğim harbi Adamdı
Ana’mın neşesi nazıydı babam