Öyle seversin ki bazen
Olmayacağını bile bile kazırsın aklına
Birden tutulmuşundur o can alıcı güzelliğe
Ruhun ve bedenin bağlanır ona umutsuz bir şekilde
Velakin bir çaredir yüreğin aşkın kor ateşinde
Haykırmak istersin onlu duygularını
İmkansızlık engeller kuracağın cümleleri
Dilin düğümlenir susarsın bağırmak isterken
Gözlerin bulutların çekilir köşene bir sigara yakarsın
Sigaran o olur birden
Sigarandan uçup giden dumanlar gözyaşın olur
Kalbine bir ağrı saplanır en derinlerden
Titrerken ellerin vuslat dolu gecelerde
Ayakların ona koşmayı ister
Ve yine imkansızlık kaplar dört bir yanını
Alırsın kalemi eline
Karalarsın önünde ki yüreğine onu
Kimi yerlerde dura kalırsın
Engel olamazsın amansızca akan gözyaşlarına
Bir of çeker devam edersin saçları ilkbahar kokan kadını yazmaya
Her sözcükte parçalanır gözlerinde ki bulutlar
Sağanak olup akmaya başlar tekrardan özlemin gözlerinden
Sonra birden onsuzluk buz keser odanda
Hayali çıka gelir buzlu camın ardından
Alıp telefonu eline onu arayıp dökmek istersin yüreğini ona
Gene yapamazsın bu seferde gururun karşı çıkar
Biçare kalmışındır artık sessizliğin soğuk saatlerinde
Olmayacak dersin
Tutamayacağım ellerini bakamayacağım gözlerine
Giremeyeceğim o gül bahçesi gibi yüreğine
Ve birden ölüm aklına gelir
Saçma düşüncedir aslında korkudan ölmek
Ama başka çaren kalmamıştır artık
Çünkü sevdanın en dipsiz uçurumuna düşmüştür yüreğin
Her ne kadar olmaz desende
Elin gider özlem ile örülmüş halata
Gözyaşlarını akıta akıta’da olsa
Karşında sana gülümseyen kadının fotoğrafına baka baka
Yüreğinde ki vuslatla veda edersin o saçları ilkbahar kokan gülüşü hayat olan kadına….